پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی هدف و رسالت اصلی انبیا را زنده و بیدار نمودن انسان ها بیان می دارند و با تقسیم حیات، به حیات گیاهی، حیوانی و انسانی ابراز داشتند: آن انسانی كه حوزه كاری او فقط تغذیه، تنمیه و لباس خوب پوشیدن است این فرد یك حیات گیاهی دارد و او نامی بالفعل و حیوان بالقوّه است .

معظم له در ادامه بیان داشتند: یك گیاه سه كار می‌كند؛ یعنی یك درخت، خوب تغذیه می‌كند، خوب رشد می‌كند و خوب جامه در برمی‌كند و لباسِ خوب سبز و فاخر می‌پوشد؛ حال اگر یك جوان وقتش را تنها در ورزش صرف کند كه فقط خوب بالنده بشود و بدن خوبی پیدا كند، غذای خوبی بخورد و جامۀ خوبی در بركند، این یك حیات گیاهی دارد! در حالی که انبیا آمدند تا ما را از این انحصار بیرون بیاورند و بگویند شما «انسان» هستید نه گیاه و درخت.

ایشان در تبیین این بحث بیان داشتند: از این مرحله بالاتر  وقتی است که یك وقت كسی رشد می‌كند و حیات حیوانی پیدا می‌كند؛ زن و بچه پیدا می‌كند و به فكر عاطفه است، آنها را تغذیه می‌كند و در محدوده همین حیات خانوادگی زندگی می‌كند [در اینجا باید گفت] او هم حیوان بالفعل است و انسان بالقوّه! چرا که هم نكاح دارند، ازدواج دارند، فرزند خودشان را تغذیه می‌كنند و اگر كسی بخواهد مزاحم فرزند اینها باشد كاملاً از حوزۀ خودشان دفاع می‌كنند؛ بنابراین اگر كسی در این حد بود او حیات حیوانی دارد، لذا انبیا آمدند به ما بگویند فقط به این فكر نباشید كه زندگی و عائله تشكیل بدهید، تا فرزند پیدا كنید و از آنها حمایت كنید بلكه برای این خلق شدید كه به حیات انسانی برسید، اینجا مرز بین حیوان و انسان و گیاه مشخص می‌شود.

استاد برجسته اخلاق در بیان ماهیت وجودی انسان اذعان داشتند: انسان آن است كه علاوه بر همه این امور، آنها را در تحت رهبری «عقل و وحی» سامان می‌دهد كه نه بیراهه برود نه راه كسی را ببندد و انسان به عنوان یك فرشته، یك موجود دائمی است یك موجود نَمیر است و مِلك نمیرش، دین و تقواست نه باغ و راغ.

آیت الله العظمی جوادی آملی با بیان روایتی از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) تصریح داشتند: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: كلید بهشت اعتقاد به توحید، اخلاق و عمل صالح و دوست داشتن اهل بیت من است. [بهشت را هرگز با متاع دنیا نمی‏ توان خرید و بازار بهشت‏ فروشی هرگز در صومعه و كلیسا و دیر (و به دست راهبان و كشیشان و...) نیست، بلكه بهشت در كنار انسان و در جان او و در گرو تخلّق او به اخلاق الهی است؛ باید اندیشه و عمل صالح در جان و اعضا و جوارح آدمی نقش ببندد تا بتواند بهای بهشت را بپردازد.[