حجت الاسلام و المسلمین استاد مرتضی جوادی آملی در اولین جلسه از سلسله برنامه شعائر حسینی ویژه ایام محرم بیان داشت: مراد از شعائر آن شعارهاي بارز و آشکاري است که نشاندهنده محدوده و قلمرو اين نهضت و نوع خصائصي که در اين نهضت است ميباشد.

وی اظهار داشت: بحث شعائر حسيني از اينجا آغاز شد که نهضت ابي عبدالله(عليه السلام) را بايد به عنوان منبع معرفت اصيل وحياني دانست؛ يعني اگرچه در يک گذر تاريخي خاص و در يک مکان مخصوصي اين حادثه بزرگ اتفاق افتاد، ولي از آن جهت تمام جزئيات را از ابتدا تا نهايت جريان عترت طاهره اداره ميکردند بنابراين اين جريان را به عنوان يک منبع معرفت اصيل وحياني بايد دانست

ایشان بیان داشت: برخی حوادث جريان کربلا يا قبل از کربلا و حتي بعد از کربلا را با يک نگرش تاريخي مداحي ميکنند ثناگويي ميکنند اينها در حقيقت با سطح اين جريان آشنايند مثل کسي که الفاظ آيات الهي را میخواند که هر چند الفاظ الهي هم وحي است اما تفاوت عميقي بين لفظ و معنا و ظاهر و باطن و اعتبار و حقيقت هست. بايد جريان کربلا را يک حقيقت آسماني الهي دانست که برخي از مواضعش به اين صورت مطرح شده است که «ان الله شاء ان یراک قتیلا ، و ان الله شاء ان یراهن سبایا» که اگر خداي عالم اراده دارد که حسين بن علي را شهيد و خاندانش را به اسارت رفته بداند اين اراده و مشيت حق - سبحانه و تعالي - نشان حقيقت و روح اين نهضت است.

استاد مرتضی جوادی آملی اظهار داشت: نهضت سید الشهداء در تمام مراحلش معصومانه است و مصون از هر نوع خطا و خطئيه و سهو و نسيان و نظاير آن است. ابي عبدالله(عليه السلام) کاملاً متوجه اين امر بودند و تمام سعي و تلاش را هم در جهت نزاهت اين نهضت و صيانت اين نهضت از هر چه که جلوه غير الهي داشته باشد ميکردند.

ایشان ادامه دادند: مثلا اين نهضت از نظر اقتصاي کاملاً مصون و منزه است هر شائبهاي از مسائل اقتصادي دنيايي در اين نهضت در حقيقت از اين جريان سلب شده است، وقتي خود ابي عبدالله(عليه السلام) وارد کربلا ميشوند و بنا شد که در آن مقطع مکاني اين حادثه عظيم آسماني اتفاق بيافتد ابي عبدالله(عليه السلام) مالکان آن منطقه را خواستند و آن منطقه و حريم آن منطقه را کلاً امام حسين(عليه السلام) از مالکانشان خريدند که شائبه اين مسئله که مثلاً اين اتفاق در املاک ديگران اتفاق افتاده است و ديگران بعدها ادعاي مالکيتي نسبت به آن زمين داشته باشند اينگونه نبوده است.